De rol van de (externe) vertrouwenspersoon is belangrijker dan ooit tijdens de transitie naar veilig werken en duidelijk vastgestelde verantwoordelijkheden. Tegelijkertijd verandert de wetgeving rond zelfstandige professionals. Op 3 april 2025 presenteerden VVD, D66, CDA en SGP de Zelfstandigenwet, met als doel de status van zelfstandigen juridisch helder af te bakenen. Voor externe vertrouwenspersonen brengt dit tegelijk kansen en uitdagingen. In deze blog ontdek je wat de wet inhoudt, wat het voor jouw werk betekent, en hoe je je goed voorbereidt – om je rol én je status als zelfstandige te versterken.

Gesprekken over grensoverschrijdend gedrag zijn zelden makkelijk. Als vertrouwenspersoon bevind je je vaak in het spanningsveld tussen emotie, verwachting en voorzichtigheid. Een melder die zijn verhaal deelt, zit meestal midden in een kwetsbare, emotionele situatie – en zoekt iemand die luistert zonder te oordelen.

Maar hoe leid je zo’n gesprek in goede banen? Hoe reageer je als iemand plots boos wordt, niets durft te zeggen of in tranen uitbarst? In deze blog beantwoorden we zeven veelgestelde vragen over gesprekstechnieken in lastige meldingen – mét praktische voorbeelden.

Een vertrouwenspersoon is geen toverstok. Je aanwezigheid zegt niets als de cultuur er niet klaar voor is. Het resultaat: je krijgt meldingen, maar er gebeurt niks, of er komen gewoon geen meldingen binnen.

Herken je dit? Dan wil je weten: is er echt een cultuurprobleem? Of ligt het aan jou? In deze blog benoemen we vijf signalen die duidelijk laten zien: er is werk aan de winkel. En we geven concrete tips om stap voor stap schouder aan schouder vooruit te komen.

Als vertrouwenspersoon ben je ervan overtuigd: luisteren zonder oordeel is de kern van jouw rol. Maar je bent ook mens. Je voelt empathie, raakt betrokken, misschien wil je te snel oplossingen aanbieden. Hoe vind je de juiste balans?
Deze tweestrijd speelt zich dagelijks af. Te neutraal en je lijkt ongeïnteresseerd. Te betrokken en je riskeert jouw onpartijdigheid en geloofwaardigheid. Wat is de gezonde middenweg — en hoe houd je die vast?

De stilte kan ontmoedigend aanvoelen. Je hebt je rol als vertrouwenspersoon opgelegd gekregen of met enthousiasme omarmd, maar merkt dat collega’s niet bij je komen met hun zorgen. Je vraagt je af: doe ik iets verkeerd? Deze stilte kan meerdere oorzaken hebben. Misschien is je rol nog te onbekend. Of voelt de functie voor medewerkers nog te ‘eng’ — het roept associaties op met problemen en confrontaties. Soms betekent het echter gewoon dat er op dit moment niemand worstelt met zaken die gemeld willen worden. Toch is stilte niet per definitie negatief. Het kan ook een signaal zijn dat werknemers zich veilig voelen en geen issues ervaren.

De meeste Nederlandse werkgevers hebben hun interne meldregeling nog niet aantoonbaar aangepast aan de Wet bescherming klokkenluiders (Wbk), ondanks de aangescherpte wettelijke eisen sinds 2023. Dat blijkt uit de eerste representatieve meting door TNO, op basis van de Werkgevers Enquête Arbeid 2024. Slechts 40% van de organisaties met meer dan 50 werknemers beschikt volgens eigen zeggen over een meldregeling die is aangepast aan de Wbk.

Je herkent het misschien: je bent niet alleen vertrouwenspersoon binnen je organisatie, maar hebt ook een andere functie, zoals HR-adviseur of teamleider. Op papier lijkt dat efficiënt — je bent al betrokken bij personeel en organisatie. Maar in de praktijk kan die dubbele rol behoorlijk ingewikkeld zijn. Want hoe houd je je werk als vertrouwenspersoon gescheiden van je andere verantwoordelijkheden? Wat als je signalen krijgt over een collega waar jij leiding aan geeft? En hoe ga je om met het wantrouwen dat je soms ontmoet, juist omdat je meerdere petten draagt? In deze blog beantwoorden we zeven veelgestelde vragen van vertrouwenspersonen die hun rol combineren met een andere functie. Praktisch, eerlijk en met oog voor de dilemma’s waar je dagelijks mee te maken hebt.

Sinds 1 januari 2025 handhaaft de Belastingdienst weer actief op schijnzelfstandigheid. Voor organisaties die werken met zelfstandigen zonder personeel (zzp’ers) betekent dit dat ze opnieuw moeten nagaan of hun werkafspraken nog kloppen met de werkelijkheid. Ook zzp’ers zelf doen er goed aan om stil te staan bij hun werksituatie: ben ik echt zelfstandig, of functioneer ik feitelijk als werknemer – maar dan zonder de bijbehorende rechten?
In deze blog lees je wat schijnzelfstandigheid precies inhoudt, welke veranderingen eraan komen in 2025 en 2026, en wat dat betekent voor zowel opdrachtgevers als zelfstandig werkenden.

Vanaf 2027 wordt het waarschijnlijk verplicht voor organisaties die arbeidskrachten uitlenen om een officiële toelating aan te vragen. Deze nieuwe Wet toelating terbeschikkingstelling van arbeid (WTTA) is in de maak en belooft een fundamentele verandering in de manier waarop we omgaan met uitzendkrachten, flexibele arbeid en arbeidsmigratie. De bedoeling? Het tegengaan van misstanden én het verbeteren van de positie van werkenden. Hoewel de wet nog niet definitief is vastgesteld, doen organisaties er goed aan zich nu al voor te bereiden. Niet alleen juridisch of administratief, maar ook als het gaat om sociale veiligheid, communicatie en bewustwording op de werkvloer.

Als vertrouwenspersoon zie je ze komen: mensen die zich onveilig voelen, die gekwetst of genegeerd zijn, die iets willen melden — maar eigenlijk geen hoop meer hebben dat er iets mee gebeurt. En soms krijg je het onbehaaglijke gevoel: het zit dieper dan deze ene melding.
Wat doe je dan? Wat als het systeem zélf de oorzaak is van de onveiligheid? Als leidinggevenden meewerken aan stilzwijgen, als meldingen verdwijnen in een la, als HR uit angst of loyaliteit niet durft te handelen?
Dit is misschien wel de moeilijkste positie waarin je als vertrouwenspersoon kunt belanden. In deze blog lees je hoe je kunt omgaan met structurele problemen, zonder jezelf of je neutraliteit te verliezen.

Vertrouwenspersonen bieden een veilige en vertrouwelijke omgeving waarin melders ongewenste omgangsvormen of integriteitskwesties kunnen bespreken. Maar wat als die vertrouwelijkheid wringt met andere plichten – bijvoorbeeld als er gevaar dreigt voor derden? Voor dit soort situaties heeft de Landelijke Vereniging van Vertrouwenspersonen (LVV) op 13 juni 2025 het herziene Protocol doorbreken geheimhouding/vertrouwelijkheid vastgesteld.

In deze blog lichten we dit vernieuwde protocol toe en geven we onze interpretatie van hoe vertrouwenspersonen dit kunnen toepassen in de praktijk.

Reorganisaties, fusies en ontslagrondes zijn momenten waarop alles op losse schroeven lijkt te staan. Medewerkers voelen zich onzeker, de sfeer verandert en vertrouwen in het management neemt vaak af. In zo’n situatie komt de vertrouwenspersoon vaak in beeld als vangnet, luisterend oor én barometer van de onderhuidse spanning.
Maar hoe blijf je stevig in je rol als alles om je heen schuift? Hoe bied je veiligheid zonder valse hoop te geven? En vooral: hoe blijf je zichtbaar en effectief zonder zelf kopje onder te gaan?

Leden van de commissie voor Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW) namen op dinsdag 17 juni een petitie in ontvangst over het verplicht stellen van vertrouwenspersonen. De Landelijke Vereniging van Vertrouwenspersonen (LVV) riep de Eerste Kamer met deze petitie op voor het initiatiefvoorstel-Maatoug te stemmen en zo een vertrouwenspersoon te verplichten. Senator Mei Li Vos (PvdA) nam de petitie namens de commissie SZW aan.

Als vertrouwenspersoon zie je vaak waar het wringt. Medewerkers voelen zich niet serieus genomen, spreken zich niet uit of haken stilletjes af. In veel van deze situaties speelt de houding van leidinggevenden een cruciale rol. Of beter gezegd: het gebrek daaraan. Hoewel veiligheid op papier vaak als belangrijk wordt benoemd, is de dagelijkse praktijk weerbarstig. Leidinggevenden missen soms tijd, kennis of bewustzijn om actief bij te dragen aan een veilige werkomgeving. Toch zijn zij essentieel om écht verandering te realiseren. Zonder hun voorbeeldgedrag, blijft veiligheid een papieren belofte.

In deze blog ontdek je hoe je leidinggevenden op een constructieve manier kunt betrekken bij het bouwen aan een veilige, respectvolle werkcultuur.

Als vertrouwenspersoon ben je vaak de eerste die hoort over grensoverschrijdend gedrag, onveilige situaties of sluimerende spanningen. Je rol is essentieel—je biedt een luisterend oor, vangt signalen op en begeleidt medewerkers bij hun zorgen. Maar veel vertrouwenspersonen ervaren ook frustratie: meldingen worden gedaan, rapportages geschreven… en toch verandert er weinig. Hoe vergroot je dan echt je impact?

Sinds de opkomst van hybride en thuiswerken is het werkleven ingrijpend veranderd. We vergaderen via Teams, chatten via Slack en mailen meer dan ooit. Wat velen echter onderschatten, is dat ook ongewenst gedrag zich mee verplaatst naar de digitale ruimte.
Subtiele uitsluitingen, passief-agressieve opmerkingen of het negeren van collega’s in groepschats zijn vormen van online micro-agressies die het werkklimaat kunnen vergiftigen. En juist omdat ze digitaal plaatsvinden, worden ze minder snel erkend of besproken. Voor vertrouwenspersonen ligt hier een nieuwe, maar urgente uitdaging.

In het voorjaar van 2025 voerde de Landelijke Vereniging van Vertrouwenspersonen (LVV) een veldonderzoek uit onder haar leden. Doel: beter inzicht krijgen in de dagelijkse praktijk, achtergrond en ervaringen van vertrouwenspersonen in Nederland. De resultaten geven een waardevol beeld van ons werkveld — een beeld dat zowel bevestigt als uitdaagt. Hieronder zetten we de belangrijkste bevindingen op een rij.

Discriminatie komt steeds vaker aan het licht. In 2024 zijn er opnieuw meer meldingen gedaan dan het jaar ervoor. Maar achter die cijfers schuilt een ongemakkelijke waarheid: veel organisaties zijn nog niet voorbereid op wat écht nodig is – een veilige werkcultuur waarin meldingen niet alleen worden geregistreerd, maar ook serieus worden opgepakt.

Organisaties worden steeds diverser. Mensen met verschillende achtergronden, overtuigingen en communicatiestijlen werken samen. Dat is rijkdom—maar ook complexiteit. Wat voor de één een onschuldige opmerking is, voelt voor de ander als een steek onder water. Juist in deze diversiteit ontstaan vaak micro-agressies: subtiele vormen van uitsluiting, gebaseerd op culturele misverstanden of vooroordelen.
Voor vertrouwenspersonen ligt hier een belangrijke taak: herkennen, duiden en bespreekbaar maken van deze signalen, met respect voor álle perspectieven.

Onlangs verscheen het onderzoek van Bi+ Nederland naar de ervaringen van seksueel geweld tegen bi+-vrouwen. Het rapport heeft de veelzeggende titel ‘Alsof je geen grenzen hebt’, want dat is hoe bi+-vrouwen vaak het gevoel hebben dat ze worden gezien.
Uit dit onderzoek blijkt dat bi+-vrouwen erg vaak seksueel geweld meemaken. Heel goed dat dit onderzoek inzichtelijk maakt welke specifieke ervaringen zij hebben, doordat ze op meerdere manieren afwijken van de norm. Als oorzaak wordt onder andere stereotyperingen over bi+ zijn als een factor genoemd.