In bijna elke organisatie waar grensoverschrijdend gedrag plaatsvindt, is er meer aan de hand dan alleen de interactie tussen dader en slachtoffer. Rondom die twee bevindt zich een groep collega’s die meekijkt, meeluistert of weet wat er speelt, maar niets doet. Zij vormen het stille decor van ongewenst gedrag: de bystanders – of in het Nederlands: omstanders. Hun aanwezigheid is cruciaal, want zij kunnen het verschil maken tussen een incident dat uitgroeit tot een patroon en een situatie die tijdig wordt begrensd.

Omstanders zijn geen passieve figuranten, maar potentiële bondgenoten in het creëren van een veilige werkcultuur. Toch is het ingrijpen in de praktijk lastig. Sociale druk, angst voor repercussies en onzekerheid over wat “passend” is, zorgen ervoor dat veel mensen liever zwijgen. Deze blog onderzoekt waarom dat gebeurt, wat het juridisch en organisatorisch betekent, en hoe vertrouwenspersonen en organisaties omstanders kunnen helpen om hun stem te laten horen.